Drie jaar geleden is Jamal Ajan El Hadid (60) in een vrachtwagen vanuit Syrië naar het ’Westen’ gevlucht. Na eerst in het AZC in Ter Apel en Schalkhaar gewoond te hebben kreeg hij na vier maanden een woning toegewezen in de Hollanderstraat in Oldebroek. Zijn vrouw Ayda kreeg ook toestemming om naar Nederland te komen. ”Vanwege de oorlog was het veel te gevaarlijk om in Syrië te blijven,” zegt Jamal. ”Hier zijn we veilig.” Tot en met 30 september is er een expositie van Jamal te zien in het Boerderijmuseum. Hij maakt schilderijen met verschillende technieken: acryl, potlood, pastel en olieverf.
Jamal vertelt dat hij een eigen bedrijf in Syrië had en afwisselend tien tot veertig werknemers in dienst had. Hij hield zich bezig met de inrichting van huizen, de plek waar bij nieuwbouw vertrekken moesten komen, maar ook het soort deuren en het kleurgebruik in woningen. Jamal is creatief, schilderde tot z’n 25ste en ging daarna verder als zelfstandig ondernemer.
Eenmaal in Nederland motiveerde Ayda haar man om weer te gaan schilderen. ”Elke dag zeggen: ga nu weer schilderen,” zegt Ayda met een lach. Jamal reageerde in eerste instantie niet of nauwelijks op de oproep van z’n vrouw, maar pakte uiteindelijk de schilderskwast toch weer op.
Uitlaatklep
Nu is het schilderen voor Jamal een goede uitlaatklep voor de verwerking van alles wat hij de laatste jaren in het door oorlog hevig geteisterde Syrië meemaakte. ”Ik denk eerst vrij lang na wat ik precies wil maken. Als ik dat weet en begin te schilderen ben ik vaak in een dag klaar,” zegt Jamal. Hij zegt geen voorkeur te hebben voor een bepaalde techniek. ”Ik hou evenveel van acryl, potlood, pastel en olieverf.”
Opvallend is dat Jamal in eerste instantie niet of nauwelijks reageerde op de oproep van z’n vrouw om weer te gaan schilderen. Nu wordt Ayda, als Jamal een schilderij af heeft, steeds om haar oordeel gevraagd. Pas als de door Ayda gemaakte opmerkingen verwerkt zijn is het schilderij klaar om opgehangen te worden.